Grado Labs Sonata3 Low-Output Κεφαλή Πικάπ

Grado Labs Sonata3 Low-Output Κεφαλή Πικάπ [ Δοκιμή ].

απόδοση δοκιμής από το Soundstage e-magazine.

Η ιδέα της μετριοπάθειας ως αρετή ξεκινά από την αρχαιότητα. Στα "Ηθικά Νικομάχεια", ο Αριστοτέλης διατύπωσε τη «Διδασκαλία του Μέσου», δηλώνοντας ότι: "Μεσότητα. Η αρετή είναι το 'χρυσό μέτρο', δηλαδή η ισορροπημένη στάση ανάμεσα σε δύο άκρα. Δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε έλλειψη, αλλά το σωστό μέτρο για κάθε περίσταση. Ακρότητα: Κάθε αρετή μπορεί να χαθεί αν κινηθούμε προς τα άκρα. Το ένα άκρο είναι η έλλειψη (λείπει κάτι που χρειάζεται), και το άλλο η υπερβολή (περισσεύει κάτι σε βαθμό που γίνεται κακό)." Όπως συνεχίζει να εξηγεί ο φιλόσοφος, αυτή η ιδέα της εύρεσης του μέσου δρόμου —εκείνου του γλυκού σημείου ανάμεσα στο “πολύ λίγο” και το “πάρα πολύ”— ισχύει σχεδόν για όλες τις αρετές, και κυρίως για τη σωφροσύνη και την ανδρεία: «διότι ο άνθρωπος που τρέπεται σε φυγή και φοβάται τα πάντα και ποτέ δεν στέκεται όρθιος, γίνεται δειλός· ενώ εκείνος που δεν φοβάται απολύτως τίποτα και προχωρά εναντίον όλων των κινδύνων γίνεται θρασύς». Στη σύγχρονη εποχή, τα διακυβεύματα είναι ασφαλώς πολύ μικρότερα όταν μιλάμε για μια κεφαλή πικάπ όπως η Grado Sonata3 και ευτυχώς, δεν θα χρειαστεί να την αξιολογήσουμε από ηθική σκοπιά. Ωστόσο, ως φίλοι του ποιοτικού ήχου, δεν βρισκόμαστε συχνά κι εμείς να ζυγίζουμε το μέσο μεταξύ υπερβολής και έλλειψης;

Grado.

Θα αφήσω στην άκρη τον ίσως "διανοουμενίστικο" πρόλογο, αλλά υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Η Sonata3 (780 ευρώ τρέχουσα τιμή της κεφαλής) συνεχίζει τη μακρά παράδοση της Grado Labs στις κεφαλές κινητού σιδήρου (moving-iron). Ο σχεδιασμός κιν. σιδήρου βασίζεται σε διαφορετική αρχή λειτουργίας από τα πιο συνηθισμένα συστήματα κινητού μαγνήτη (moving-magnet) ή κινητού πηνίου (moving-coil). Αντί να υπάρχει ένας μικροσκοπικός μαγνήτης ή ένα πηνίο στο άκρο του καντίλεβερ, μια κεφαλή κινητού σιδήρου κρατάει τόσο τους μαγνήτες όσο και τα πηνία σταθερά, με ένα μικρό κομμάτι μετάλλου στο άκρο του καντίλεβερ να βρίσκεται ανάμεσά τους στο μαγνητικό πεδίο. Όταν η αυλάκωση του δίσκου κινεί το καντίλεβερ, ο σίδηρος μεταβάλλει το μαγνητικό πεδίο, δημιουργώντας το μουσικό σήμα. Έτσι διατηρείται χαμηλή η κινούμενη μάζα, αλλά μια κεφαλή κιν. σιδήρου μπορεί να παράγει στάθμη εξόδου παρόμοια με αυτή μιας κεφαλής κιν. μαγνήτη. Οι κατασκευαστές που παράγουν τέτοιου τύπου κεφαλές είναι λίγοι, αλλά όσοι το κάνουν —συμπεριλαμβανομένης της Grado— διακηρύσσουν την υπεροχή τους έναντι των όσων τύπου κιν. μαγνήτη και κιν. πηνίου.

Ο κατασκευαστής με έδρα το Μπρούκλιν, προσφέρει κεφαλές τόσο σε εκδόσεις υψηλής όσο και χαμηλής εξόδου. Για αυτήν την κριτική, χρησιμοποίησα μια Sonata3 χαμηλής εξόδου (διατίθεται και σε υψηλοέξοδη). Το αν η Sonata3 μπορεί να θεωρηθεί «ενάρετη» είναι ακόμα υπό συζήτηση, αλλά σίγουρα είναι μια κεφαλή με μεγάλο ενδιαφέρον!

Περιγραφή.

H Sonata3 ανήκει στη σειρά Timbre της Grado και τοποθετείται περίπου στο μέσο της γκάμας. Παρά τη «μεσαία» της θέση, η Grado αφιέρωσε ξεκάθαρα πολύ χρόνο και προσπάθεια στη δημιουργία της. Ακόμη και πριν την δω, με εντυπωσίασε το ξύλινο κουτί στο οποίο είναι συσκευασμένη και με χαραγμένο το όνομα της Grado. Βγάζοντας τη Sonata3 από το κουτί, αποκαλύφθηκε το ελκυστικό ξύλινο σώμα της κεφαλής, κατασκευασμένο από ένα αυστραλιανό ξύλο που ονομάζεται Jarrah (είδος ευκαλύπτου). Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Rich Grado, μου είπε πως το 'σώμα' αυτό επιλέχθηκε λόγω της μάζας και της συγκεκριμένης πυκνότητάς του. Πριν από τη συναρμολόγηση, το ξύλινο σώμα περνάει από θερμική κατεργασία ώστε να αποβληθεί η περιττή υγρασία, βελτιώνοντας έτσι την ικανότητά του να αποσβένει συντονισμούς. Όπως όμως τόνισε ο Rich: «Ο πιο σημαντικός λόγος ήταν ότι όταν την ακούσαμε, ακουγόταν σωστά.»

Η Grado δίνει εξίσου μεγάλη σημασία και στο εσωτερικό της κεφαλής. Τα πηνία είναι κατασκευασμένα από χαλκό εξαιρετικά υψηλής καθαρότητας και oxygene-free. Μια βελτιωμένη μέθοδος περιέλιξης επιτρέπει τη χρήση παχύτερου σύρματος για χαμηλότερη αντίσταση πηνίων, ενώ η διαδικασία διπλής θωράκισης μειώνει, σύμφωνα με την εταιρεία, την παραμόρφωση και τον μηχανικό θόρυβο. Ο σχεδιασμός OTL (Optimized Transmission Line) του καντίλεβερ προσαρμόστηκε στη Sonata3, οδηγώντας σε μείωση 10% της μάζας της ακίδας σε σχέση με τη σειρά Prestige. Στην άκρη του καντίλεβερ βρίσκεται μια διαμαντένια «nude elliptical» ακίδα που έχει σχεδιάσει η Grado.

Το σημείο αυτό μας φέρνει στις προδιαγραφές της κεφαλής, όπου τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα. Με την ίδια τιμή των 780 ευρώ, η Grado προσφέρει τη Sonata3 σε εκδοχές υψηλής και χαμηλής εξόδου. Συγκρίσιμος με μια κεφαλή moving-magnet, ο τύπος υψηλής εξόδου αποδίδει 4,0mV, ενώ η χαμηλής εξόδου μόλις 1,0mV. Αν συγκρίνετε με τις πιο δημοφιλείς κεφαλές της αγοράς, θα δείτε ότι: Η Sonata3 υψηλής εξόδου εντάσσεται άνετα στην κατηγορία των moving-magnet, ενώ η χαμηλής εξόδου έχει περίπου διπλάσιο επίπεδο εξόδου και εσωτερική αντίσταση από μια τυπική moving-coil κεφαλή—αν και και τα δύο νούμερα παραμένουν χαμηλότερα από οποιαδήποτε moving-magnet υψηλοέξοδη κεφαλή. Όσον αφορά την επαγωγή, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί και στις δύο εκδοχές είναι αρκετά χαμηλή ώστε το χωρητικό φορτίο να μην επηρεάζει ούτε τον ήχο ούτε τη λειτουργία. Έτσι, η Sonata3 χαμηλής εξόδου τοποθετείται ουσιαστικά κάπου ανάμεσα στις δύο κατηγορίες που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος, και προσωπικά θεωρώ εντυπωσιακό (με την πλήρη έννοια της λέξης) ότι η Grado μπορεί και το προσφέρει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ζήτησα να δοκιμάσω το Sonata3 χαμηλής εξόδου, για να καταλάβω γιατί η Grado κατασκευάζει και διαθέτει μια τόσο αντισυμβατική κεφαλή!

Setup.

Ως αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών, υπάρχουν ορισμένα σημεία προσοχής κατά τη ρύθμιση. Η Sonata3 χαμηλής εξόδου απαιτεί 6 έως 9dB λιγότερη ενίσχυση σε σχέση με μια τυπική moving-coil (κιν. πηνίου) κεφαλή, αλλά χρειάζεται το στάνταρ φορτίο των 47k ohm που χρησιμοποιείται στις moving-magnet (κιν. μαγνήτη). Στην πραγματικότητα, η Grado αναφέρει ότι οτιδήποτε μεταξύ 10k και 47k ohm είναι αποδεκτό, αν και εκτιμώ ότι τιμές αρκετά χαμηλότερες από τα 47k ohm ίσως αρχίσουν να «κόβουν» ελαφρά τα άνω πρίμα. Αν και αυτός ο συνδυασμός απαιτήσεων είναι ασυνήθιστος, πολλά από τα διαθέσιμα phono preamps και step-ups για χρήση με moving-coil είναι συμβατά με την έκδοση χαμηλής εξόδου της Sonata3. Εγώ την συνδύασα με τον προενισχυτή SU-7 step-up και το MP-7 phono της Darlington Labs. Με αυτή τη ρύθμιση κατάφερα να σετάρω το φορτίο στα 47k ohm και την ενίσχυση στα 58dB. Η τοποθέτηση της κεφαλής είχε κάποιες ιδιορρυθμίες, αλλά τελικά δεν ήταν πιο δύσκολη από άλλες. Το μεγάλο σώμα από Jarrah προεξέχει πολύ μπροστά από τη βελόνα, γεγονός που δυσκολεύει την ορατότητα και την ακριβή ρύθμιση του overhang. Επίσης, η μεγάλη μάζα ξύλου που βρίσκεται πιο μακριά από τον άξονα του βραχίονα σήμαινε ότι έπρεπε να φέρω το αντίβαρο στο πίσω άκρο της διαδρομής του. Παρ’ όλα αυτά, η ευθυγράμμιση αποδείχτηκε εξίσου εύκολη όσο με κάθε άλλη κεφαλή, αν και είναι πιθανό (αν και όχι συχνό) κάποια πικάπ να μην έχουν αρκετό εύρος ρύθμισης στο αντίβαρο ώστε να συνεργαστούν μαζί της. Το υπόλοιπο σύστημα αποτελούνταν από το πικάπ Micro Seiki DQ-3 με βραχίονα τον MA-707, τον ολοκληρωμένο ενισχυτή της McIntosh MA6850 και τα αυτοκατασκευής ηχεία μου όπου ονομάζονται Amiga. Χρησιμοποίησα καλώδια ηχείων Amazon Basics 14-gauge AWG OFC και RCA καλώδια Belden για τη σύνδεση όλων των συσκευών.

Ήχος.

Μόλις τοποθέτησα την κεφαλή, άνοιξα την ένταση και άφησα τη βελόνα να αιωρηθεί πάνω από το πλατό ενώ αυτό περιστρεφόταν. Οι κεφαλές moving-iron είναι γνωστό ότι μπορεί να 'βουίζουν' λόγω του μαγνητικού πεδίου που δημιουργεί το μοτέρ σε πικάπ τύπου direct-drive. Όμως η Sonata3 πέρασε με άριστα—σχεδόν καθόλου βουητό, όπου κι αν τοποθετήθηκε η βελόνα πάνω από τον δίσκο. Άλλα πικάπ μπορεί να συμπεριφερθούν διαφορετικά, αλλά στην περίπτωσή μου δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα με θόρυβο ή hum. Στη συνέχεια την άφησα να «στρώσει» για μερικές ώρες πριν ακούσω προσεκτικά. Διαπίστωσα ότι η περίοδος στρωσίματος ήταν σύντομη και ήπια. Ο ήχος ήταν ήδη πολύ καλός "από το κουτί", με μικρή μόνο βελτίωση στις πρώτες 5 έως 10 ώρες.

Με βάση τις πρώτες εντυπώσεις μου, άρχισα να εξάγω συμπεράσματα και άποψη για την Sonata3, μα όταν ήρθε η ώρα για σοβαρή ακρόαση, ήξερα ότι έπρεπε να ακούσω το The Dark Side of the Moon των Pink Floyd (Harvest SMAS-11163). Γιατί; Πολύ απλά, το κλασικό άλμπουμ των ’70s είναι ταυτόχρονα αριστούργημα μουσικής και ηχογράφησης στο στούντιο, και το μεγάλο πλεονέκτημα της Sonata3 είναι η ικανότητά της να βάζει τον ακροατή κατευθείαν μέσα στην αίθουσα control room του στουντίου. Για να το εξηγήσω, το συγκεκριμένο ηχογράφημα προβάλλει μια σχετικά επίπεδη ηχητική σκηνή, που δεν είναι ούτε πιο πλατιά ούτε πιο βαθιά από τα πλαίσια των ηχείων, και η στερεοφωνική απεικόνιση δεν είναι ιδιαίτερα ακριβής. Όμως η Sonata3 αποδίδει άψογα την τονικότητα και τις εσωτερικές λεπτομέρειες που περιέχονται στην ηχογράφηση. Ακούγοντας το βινύλιο, ένιωσα ότι η μουσική που έφτανε στο σαλόνι μου αντανακλούσε πολύ πιστά τον τρόπο με τον οποίο ο ηχολήπτης είχε ρυθμίσει τον ήχο στο στούντιο.

Αν και είναι ένα περίεργο κομμάτι, μου αρέσει πολύ το “On the Run” για τις ηχητικές του υφές και την προσεγμένη παραγωγή. Σε όλη την ηχογράφηση ακούγονται ήχοι λαχανιάσματος και βημάτων, καθώς μια φιγούρα «τρέχει» από τη μία άκρη της στερεοφωνικής εικόνας στην άλλη. Όπως αναφέρθηκε, με τη Sonata3 δεν υπήρχε μεγάλη αίσθηση βάθους, αλλά παρατήρησα ότι τα βήματα ακούγονταν πιο ρεαλιστικά και πολύ λιγότερο «βαριά» απ’ ό,τι έχω συνηθίσει. Ξεχώριζαν καθαρά πάνω από τα κυματιστά synth arpeggios και τους ήχους διαστημικών οχημάτων που περνούσαν με βουητό, αναδεικνύοντας αρκετές ακόμα αρετές της κεφαλής. Αυτή η Grado έχει εξαιρετική ικανότητα στην τονικότητα και την απόδοση λεπτομερειών, αλλά διαπρέπει επίσης στις δυναμικές, καθώς και στα λεγόμενα με audiophile όρους "attack και decay". Πιο «κλασικά» κομμάτια όπως το “Time” ανέδειξαν ακόμη περισσότερο αυτά τα χαρακτηριστικά, παρουσιάζοντας τις τονικές δυνατότητες της Grado στη φωνή του Roger Waters. Η καθαρότητα της φωνής ήταν πολύ καλή, με ρεαλιστικό χρώμα και σε ολόκληρο το φάσμα του ήχου θα χαρακτήριζα τη Sonata3 ως «ζεστή, αλλά συνάμα ζωντανή». Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα στις άνω μεσαίες συχνότητες, όπου συχνά κατοικεί η καθαρότητα και η ζωντάνια μιας ηχογράφησης. Οι φίλοι των ακουστικών της Grado πιθανόν θα εκτιμήσουν τη δέσμευση της Sonata3 στη διαύγεια, το διαχωρισμό και τον τονικό χρωματισμό. Ένας άλλος τρόπος να το περιγράψω (υπερβάλλοντας λίγο για να γίνει το νόημα πιο σαφές) είναι ότι η Sonata3 μοιάζει με τα αγαπημένα σου vintage ηχεία. Σκέψου κάποια JBL ή Tannoy της δεκαετίας του ’70, που μπορεί να μην έχουν την απεικόνιση ή την ουδετερότητα ενός σύγχρονου ζευγαριού, αλλά είναι εξίσου απολαυστικά με τις παλιές σου ηχογραφήσεις. Δεν θέλω να παρουσιάσω τη Sonata3 ως ιδιαίτερα «χρωματισμένη» κεφαλή· απλώς δηλώνω ότι δίνει προτεραιότητα στην τονικότητα και τη μουσικότητα, παρά στη χειρουργική ακρίβεια της δημιουργίας μιας ηχητικής σκηνής.

Έκανα μια γρήγορη αλλαγή και έπαιξα το Every Open Eye του σκωτσέζικου indietronica τρίο Chvrches (Glassnote/Goodbye Records GLS-0186-01). Η εμπειρία μου ήταν παρόμοια με τα προηγούμενα κομμάτια, καθώς η μουσική φαινόταν να προέρχεται από ένα επίπεδο περίπου 30 εκατοστά πίσω από τα ηχεία, αλλά με σιγουριά, με εξαιρετική διαύγεια, διαχωρισμό και δυναμισμό. Η φωνή της Lauren Mayberry αποδόθηκε με αίσθηση ρεαλισμού και παρότι η στερεοφωνική εικόνα δεν είχε υπερβολικό βάθος, οι χωρικές πληροφορίες των synths και των κρουστών στο “Leave a Trace” διατηρήθηκαν από τη Grado. Τα μπάσα—τόσο σημαντικά για το είδος—ήταν επαρκώς δυναμικά και σφιχτά, αν και όχι σε βαθμό που να «ταράζουν τα νερά». Στο “Clearest Blue”, ένιωσα ξανά ότι η moving-iron κεφαλή αποκάλυπτε στοιχεία από τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη διαδικασία ηχογράφησης, μίξης και mastering. Φυσικά, δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε πώς «πρέπει» να ακούγεται, αλλά σίγουρα αισθάνθηκα ότι δεν έχανα καμία λεπτομέρεια ή απόχρωση. Το αποτέλεσμα έβγαινε σχεδόν ανυπέρβλητα καθαρό.

Συγκρίσεις.

Πολλοί μπορεί να βρουν την έκδοση υψηλής εξόδου της Sonata3 πιο συμβατή με τον εξοπλισμό τους και μάλιστα κοστίζει τα ίδια χρήματα με την χαμηλοέξοδη. Όσοι ενδιαφέρονται για τη σειρά Timbre της Grado αλλά θέλουν να εξοικονομήσουν χρήματα ίσως στραφούν στην πιο οικονομική Platinum3 (~500 ευρώ), που διαφέρει κυρίως επειδή έχει «bonded stylus» αντί για το «nude stylus» της Sonata3. Έβαλα δίπλα-δίπλα τη Sonata3 με τη Sumiko Blue Point No. 3 Low Output moving-coil (χαμηλοέξοδη κινητού πηνίου). Στα περίπου 600 ευρώ και έξοδο 0,5mV, βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τη Sonata3. Στο Dark Side βινύλιο των Floyd, παρατήρησα ότι η Sumiko εμφάνιζε μεγαλύτερο σκηνικό βάθος και πιο τρισδιάστατη εικόνα, αλλά υστερούσε λίγο σε χροιές. Εκείνα τα βήματα στο “On the Run” ακουγόντουσαν πιο «αιθέρια» και αέρινα, αλλά έμοιαζαν περισσότερο με άλογο που τρέχει παρά με άνθρωπο, και ήταν λιγότερο άμεσα. Όσον αφορά τις φωνές και όργανα μεσαίων συχνοτήτων όπως κιθάρες, σαξόφωνα και πιάνα, η ιαπωνική moving-coil κεφαλή είχε περισσότερη στρογγυλάδα και βάθος, αλλά της έλειπε η ζωντάνια και η ευκρίνεια στις άνω μεσαίες σε σχέση με την Grado. Τα μπάσα ήταν ισοδύναμα και στις δύο, με τη Sumiko να προσφέρει λίγο περισσότερη «ανθοφορία» κάτω στις χαμηλές. Ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη· απλά διαφορετική.

Στα 200-και-κάτι ευρώ, η Audio-Technica AT-VM95SA με υψηλότερη έξοδο δεν αποτελεί ακριβώς δίκαιη σύγκριση, αλλά πάντως αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μιας καλής moving-magnet (κινητού μαγνήτη) κεφαλής που θεωρείται ότι αποδίδει πέρα από την κατηγορία τιμής της. Σε σύγκριση, η Audio-Technica δεν απέχει πολύ από την Sumiko Blue Point No. 3 Low Output—είναι λίγο πιο επίπεδη τονικά και λιγότερο εκλεπτυσμένη, όπως θα περίμενε κανείς. Έτσι, η Grado προσφέρει πλουσιότερη ηχοχρωματική παλέτα , αλλά μαζί και μια πιο επίπεδη, "μπροστόβαρη" παρουσίαση. Συνολικά, είναι ανώτερη σχεδόν σε όλους τους τομείς, εκτός από το πλάτος και το βάθος της σκηνής σε σχέση με την AT-VM95SA.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και άλλες αξιόλογες moving-iron κεφαλές στην αγορά. Η Nagaoka MP-300 είναι εξαιρετικό παράδειγμα (οι τιμές διαφέρουν, αλλά κατά τη στιγμή της συγγραφής μπορούσε να βρεθεί στα 640 δολάρια περίπου). Δεν είχα μια διαθέσιμη για σύγκριση με τη Grado Sonata3, αλλά η Nagaoka θωρείται αξιόπιστη μάρκα, και ο δικός μας Thom Moon είχε εκτιμήσει πολύ την entry-level MP-110H, πριν μερικά χρόνια. Επομένως, η MP-300 είναι ένας ακόμη σοβαρός ανταγωνιστής της Sonata3—αν και όχι τόσο «γοητευτική» οπτικά.

Συμπέρασμα.

Θα θεωρούσε ο Αριστοτέλης την κεφαλή Grado Sonata3 χαμηλής εξόδου ενάρετη; Μάλλον θα γύριζε το κεφάλι του προς αυτή, μόνο και μόνο από το θαύμα της ικανότητάς μας να ηχογραφούμε και να αναπαράγουμε τον ήχο με τόση πιστότητα. Παρ’ όλα αυτά, η έκδοση χαμηλής εξόδου της Sonata3 έχει βρει το ηλεκτρομηχανικό ιδανικό μέσο μεταξύ moving-magnet και moving-coil κεφαλών, αν όχι και το αντίστοιχο ηχητικό μέσο. Όπως και άλλα προϊόντα της Grado, η Sonata3 διαθέτει ξεκάθαρο ηχητικό χαρακτήρα. Μα σίγουρα μερικοί λάτρεις των αναλογικών πηγών μπορεί και να αδιαφορήσουν. Αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα λατρέψουν την προσέγγισή της στον τομέα της τονικότητας και του καθαρού διαχωρισμού οργάνων & μουσικών. Η Sonata3 δεν είναι η τέλεια κεφαλή, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τον ήχο, την εμφάνιση και τη φροντίδα που έχει δώσει η Grado στην κατασκευή της, αποτελεί μια πολύ καλή αγορά. Συνοπτικά, αξίζει να συγκριθεί με πολλές άλλες στην κατηγορία τιμής της, είτε εξετάζετε μια τύπου moving-magnet είτε μια τύπου moving-coil προς αγορά. Και το γεγονός ότι μπορείτε να επιλέξετε το επίπεδο εξόδου που ταιριάζει καλύτερα στον υπάρχοντα εξοπλισμό σας; Αυτό το είδος ευελιξίας είναι η αρετή που πιθανότατα ούτε οι φιλόσοφοι δεν είχαν ποτέ φανταστεί.

Συνοδά Δοκιμής:

Ηχεία: DIY Paul Carmody Amiga speakers, built from Parts Express kit.
Ολοκληρωμένος Ενισχυτής: McIntosh Laboratory MA6850.
Πικάπ: Micro Seiki DQ-3; Micro Seiki MA-707 tonearm.
Κεφαλές πικάπ: Audio-Technica AT95 with AT-VMN95SH Shibata stylus; Sumiko Blue Point No. 3 Low Output.
RCA interconnects: Shielded quad-conductor Belden cables with Switchcraft connectors.

Τις προτάσεις της GRADO θα βρείτε στο κατάστημα, web-store & showrooms της Heaven Audio.

Τιμή κεφαλής Grado Sonata3 : 780 ευρώ .