Octave Audio V 80 SE integrated amplifier [Stereophile e-magazine]

Octave Audio V 80 SE integrated amplifier [Stereophile e-magazine]

Δεκ 10, 2023

Octave Audio V 80 SE integrated amplifier [Stereophile e-magazine]

του Ken Micallef

Απόδοση Δοκιμής στα Ελληνικά.

Ως εργένης με γκρίζα πλέον μαλλιά που ζει αυτό το διάστημα στο Μανχάταν, παραδέχομαι ότι συμμετέχω σε “τελετουργίες ζευγαρώματος” που περιλαμβάνουν ηλεκτρονικά εργαλεία και ψηφιακές “μηχανές ευχαρίστησης” με τη βοήθεια του υπολογιστή. Με μια φράση στα Αγγλικά, θα ταίριαζε το: online dating ! Από διάφορες ιστοσελίδες που ξεκινούν με O ή M και μπορεί να οδηγήσουν σε S ή M με έναν άγνωστο που ενδέχεται ή όχι να είναι αυτό που υποστηρίζει (ότι καταλάβει κανείς...), έχω ζήσει περιπέτειες που με έκαναν να γελάω μέχρι δακρύων και πολλές φορές βρήκα τη διαδικασία μπερδεμένη, καταθλιπτική ή και τα δύο. Είχα κάποτε και "απαχθεί" από μια ελκυστική τραγουδίστρια του Broadway, που συνάντησα μα αποδείχθηκε τελικά πως ήταν άντρας (!) ...μέχρι επιτύχει στην εύρεση εργασίας, όλα αυτά πλέον μέσω διαδικτυακών ραντεβού.

Καθώς μια σειρά από τέτοιες αναμνήσεις με συνεπήραν, είχα στο πρόγραμμα να δοκιμάσω τον λαμπάτο ενισχυτή της Octave Audio μοντέλο V 80 SE χρησιμοποιώντας κατα τις ακροάσεις jazz δίσκους που αγαπούσαν οι πρώην σύντροφοί μου. Στη συνέχεια πέθανε ο Gregg Allman και όλα άλλαξαν. Έπαιξα στο πρόγαμμα και το "Midnight Rider," από το country επηρεασμένο δεύτερο άλμπουμ των Allman Brothers Band, "Idlewild South" (LP, Atco SD 33-342). Στη συνέχεια, την 13:11-λεπτη έκδοση του "In Memory of Elizabeth Reed," από τα 1971 Fillmore East Recordings (4 LPs, Mercury B0020496-01). Και τον πυρετώδη κιθαριστικό σολο του Duane Allman στη διασκευή του Boz Scaggs στο "Loan Me a Dime," από το "Duane Allman: An Anthology" (2 LPs, Capricorn 2CP-0108). Ήμουν ξαφνικά και πάλι 15 ετών το 1972, καπνίζοντας μια τζούρα στη συναυλία των Allmans (μαζί με τους Faces, Mahavishnu Orchestra και Spirit) στο Memorial Stadium στο Charlotte, North Carolina!

Κάθε σόλο που ηχογράφησαν οι Gregg, Duane και (ο κιθαρίστας) Dickey Betts στα πρώτα τρία άλμπουμ των Allman Brothers Band είναι χαραγμένο στη μνήμη, ως ιερό και μαγικό. Κατοικούν σε έναν σπάνιο παράδεισο μαζί με το alto σαξόφωνο του John Coltrane στο "Blue and Green," από το "Kind of Blue" του Miles Davis (LP, Columbia/Legacy 88697680571), τις υπέροχες φωνητικές αρμονίες των John, Paul και George στο "Here, There and Everywhere," από το "Revolver" των Beatles (Γερμανικό LP, Hör Zu SHZE 186) και την οδύνη του Frank Sinatra για το χαμένο έρωτα στο "Angel Eyes," από το "Frank Sinatra Sings for Only the Lonely" (LP, Capitol W-1053). Όμως, το πιο δύσκολο να εξηγηθεί είναι πώς η μουσική των Allman Brothers αιχμαλώτισε τη χαρά του γαλάζιου ουρανού των νότιων αυτοκινητοδρόμων, όπως του US Route 441 και Georgia State Route 11 των ΗΠΑ, αυτά τα λαμπρά μονοπάτια ελευθερίας, μυστηρίου και μαγείας.

Για να δούμε, λοιπόν. Μπορεί ένας ολοκληρωμένος λαμπάτος ενισχυτής Γερμανικής κατασκευής, χρησιμοποιώντας στο πρόσφατο κύκλωμά του λυχνίες ισχύος Tung-Sol KT150, να εκφράσει τη ζεστασιά αυτών των κλασικών ηχογραφήσεων των Allman Brothers Band, όπου επεξεργάστηκε παραγωγικά ο Tom Dowd για λογαριασμό της Atco; Ή το αστικό 'δόρυ' του Rudy Van Gelder στις ηχογραφήσεις των Blue Note LPs με τους Hank Mobley, Wayne Shorter ή Joe Henderson και την πενταδιάφανη παραγωγή των sessions του Roy DuNann για την Contemporary Records; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Η κλασική γερμανική σχεδίαση και προσέγγιση - από το δισκάκι του Emile Berliner και μέχρι τα μικρόφωνα της Neumann & της Telefunken - έχει κατακτήσει έναν δικό της 'αγιασμένο τόπο' σε κάθε σημαντικό στούντιο ηχογραφήσεων των τελευταίων δεκαετιών. Θα μπορούσε η σύγχρονη γερμανική high-end audio σχολή να εντυπωσιάσει μέσα στα περιορισμένα πλαίσια ενός μέσου αμερικανικού σαλονιού, ίσως;

Περιγραφή

Ο ολοκληρωμένος ενισχυτής V 80 SE της Octave Audio βασίζεται σε έναν κλασσικό σχεδιασμό push-pull τάξης A/B, που διαθέτει ισχύ έως 120W στο κανάλι σε φορτίο ηχείοων 4 ohms ή 80Wpc στα 8 ohms. Ο κατασκευαστής ισχυρίζεται ότι αποδίδει ένα φάσμα συχνοτήτων από τα 10Hz έως τα 80kHz. Οι τέσσερις λυχνίες της Tung-Sol KT150 [beam-tetrodes] στον V 80 SE μιλούν ξεκάθαρα για τη δύναμή του και συνυπάρχουν -φυσικά- με δύο μικρότερες λυχνίες πρώτων σταδίων οδήγησης 12AU7 [διπλοτρίοδοι] καθώς και μια μοναχική λυχνία 'εισόδου' 12AT7 επίσης διπλοτρίοδος (σε split-mode). Μοιάζουν σαν μικροί ιππότες που φυλάνε ένα κάστρο. Τα στάδια προενισχυτή και τελικού ενισχυτή του V 80 SE μπορούν να λειτουργούν ανεξάρτητα διαλέγοντας την επιλογή "Extern" και ο ολοκληρωμένος της Octave επιτρέπει την αντικατάσταση των λυχνιών ισχύος με διαφορετικού τύπου οικογενείας ΚΤ(xx) ή EL(xx)! Αν επιθυμείτε δηλαδή να αλλάξετε την προκαθορισμένη ηχητική έκφραση & χαρακτήρα του Octave που φορά εργοστασιακά την KT150, απλά αντικαταστήστε με τις EL34 ή  6550, KT88, ΚΤ90, KT100 ή KT120 - το σύστημα χειροκίνητης πόλωσης κάθε λυχνίας εξόδου-ισχύος μπορεί να ρυθμιστεί από τον χρήστη και θα σας επιτρέψει να απολαύσετε τη μουσική σας σε ελάχιστο χρόνο, με κάθε διαφορετική απόδοση που θα επιφέρουν οι διαφορετικοί (συμβατοί εδώ, όμως) τύποι λυχνιών.

Το σασί του V 80 SE κατασκευάζεται από "ένα μείγμα ατσαλιού και κράματος αλουμινίου", όπως εξήγησε ο διευθυντής και κύριος σχεδιαστής της Octave Audio, κ. Αντρέας Χόφμαν, μέσω e-mail προς το περιοδικό μας. "Τα μέρη αλουμινίου είναι τα ορατά. Για το εσωτερικό επιλέγεται σασί από χάλυβα λόγω της αντικραδασμικότητας-στηβαρότητας και της ελαχιστοποιήσης θορύβου που προκαλείται από κάποια ηλεκτρο-μαγνητική επιδρομή."

Η Octave υποστηρίζει πως ο ολοκληρωμένος ενισχυτής V 80 SE μπορεί να συνυπάρξει με οποιαδήποτε αντίσταση ηχείου, ακόμη και κάτω από 2 ohms: "Ο ενισχυτής μπορεί να ανταποκριθεί σε μια αντίσταση ηχείου 2 ohms καθώς οι [λυχνίες KT150] δεν λειτουργούν πέρα ​​από τα όριά τους", έγραψε ο κ. Χόφμαν. "Οι λυχνίες έχουν ακόμη αποθέματα σε περίπτωση απαιτήσεων καθώς και ο μετασχηματιστής μας είναι βελτιστοποιημένος ως προς τη φάση για τη βελτιστοποίηση της αρνητικής ανάδρασης. Αυτή η υλοποίηση αποδίδει σταθερά και άρτια μέχρι και τα 2 ohms αντίστασης ακόμη και χωρίς φορτίο. Αυτό σημαίνει ότι ο ενισχυτής δεν θα εξάγει ούτε ανεπιθύμητους θορύβους υπό ακραίες συνθήκες."

Ο Γερμανικός high-end ενισχυτής προσφέρει εσόδους & εξόδους ακόμη και για συνδέσεις με κάποιο equalizer ή επεξεργαστή σήματος και ένα υπογούφερ (subwoofer), δίνει και την επιλογή χρήσης κάποιου ξεχωριστού προενισχυτή για τον έλεγχο & οδήγηση αποκλειστικά και μόνον του τελικού σταδίου ενισχυτή ισχύος του V 80 SE. Ακόμη, ένα Home Theater Bypass κύκλωμα επιτρέπει να τροφοδοτεί ένα πολυκάναλο σύστημα, διαθέτει επιλογή biamping και επιπλέον ενισχυτή ακουστικών ! Προαιρετικά με επιπλέον κόστος δίνεται η επιλογή προπαραγγελίας με ενσωματωμένο phono-stage για κεφαλές πικάπ κινητου μαγνήτη & κινητού πηνίου και προπαραγγελίας με εξωτερικά τροφοδοτικά τα λεγόμενα Octave's Black Box και Super Black Box. Ο V 80 SE διαθέτει τις πιο εξελιγμένες λειτουργίες προστασίας κυκλώματος, διαχείρισης ισχύος και προστασίας κατα την εκκίνηση από ό,τι έχω δει σε οποιονδήποτε ενισχυτή. Οι διαστάσεις του είναι 17.75" Π x 5.9" Υ x 16.3" Β, βαρύς (50.7 λίβρες) ενώ είναι κατασκευασμένος ποιοτικά σαν μια Mercedes-Benz C112.

Η Octave κατασκευάζει τους δικούς της μετασχηματιστές εξόδου - ξεκίνησαν τον τυλιγμό μετασχηματιστών το 1968, πολύ πριν από την επιτυχημένη κυκλοφορία του πρώτου τους προϊόντος το 1986, δηλαδή τον προενισχυτή HP 500, μια έκδοση του οποίου παραμένει στη γραμμή παραγωγής. Η χειροποίητη κατασκευή κάθε ενισχυτή στο εργοστάσιό τους στο Karlsbad της Γερμανίας, χρησιμοποιώντας ηλεκτρολυτικούς πυκνωτές EPCOS, διακόπτες Elma και γερμανικές στύλους σύνδεσης Druseidt Elektrotechnik πιστοποιεί την κορυφαία κατασκευαστική κλάση τους. Κατά τη διάρκεια των ετών, η Octave είχε ιδιαίτερη επιτυχία με τους ενισχυτές-μοντέλα Jubilee (το 2003) και V 40 SE (το 2009)  ενώ επίσης κριτική στο περιοδικό μας γράφθηκε για τον V 40 SE από τον Art Dudley τον Αύγουστο του 2014. Πολύ επιτυχημένος επίσης θεωρείται και ο τελικός ενισχυτής RE 290 (Ιανουάριος 2013).

Παρόλο που ο V 80 SE είναι πληρέστατος και διαθέτει σχεδόν όλες τις επιθυμητές λειτουργίες, δεν θα τις εντοπίσετε όλες αμέσως κοιτώντας σύντομα την πρόσοψή του. Ο κύριος διακόπτης on/off βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του σασί. Στην αριστερή πλευρά της πρόσοψης πάλι, υπάρχει ένα μεγάλο περιστροφικό κουμπί για την επιλογή μεταξύ των εισόδων: Phono, CD1, CD2, Aux, Tuner. Ένα μικρότερο κουμπί επιλογής πιο δίπλα, αφορά τις επιλογές Source, Tape ή Front Channel (λειτουργία τελικού ενισχυτή ισχύος και μόνον). Στο κέντρο της πρόσοψης, ένα παραλληλόγραμμο παράθυρο ενδείξεων πλαισιώνει μια σειρά με LEDs, ακολουθούμενη από στήλες ενδείξεων που αφορούν τα ρεύματα - ρυθμίσεις πόλωσης των λυχνιών ισχύος και τη λειτουργική κατάσταση του ενισχυτή: Protection, Soft Start, Extern, Headphone, Front Channel, Ecomode. Ένα δεύτερο μικρό κουμπί αμέσως στα δεξιά καθορίζει τη λειτουργία μεταξύ Linear (κανονική λειτουργία αναπαραγωγής), Extern και Bias (που θέτει τον ενισχυτή σε κατάσταση χειροκίνητης μεταβολής της πόλωσης των λυχνιών ως λεπτομερώς αναφέρει το "πώς" στο βιβλίο οδηγιών του). Τέλος, στην δεξιά άκρη βρίσκουμε ακόμη ένα μεγάλο ποτενσιόμετρο, αυτό βεβαίως της ρύθμισης της έντασης. Το παρεχόμενο τηλεχειριστήριο προσαρμόζει μόνο το επίπεδο έντασης.

Ρυθμίσεις

Μαζί με τις λυχνίες ισχύος και τις τριοδικές των πρώτων σταδίων, η Octave παρέχει μια επιπλέον λυχνία ισχύος ΚΤ-150, ένα καλώδιο ρεύματος AC, δύο μικρά κατσαβίδια για την ρύθμιση της πόλωσης, ένα εγχειρίδιο κατόχου, μαζί και ένα ζευγάρι λευκά γάντια για την "καθαρή" τοποθέτηση κάθε λυχνίας στη θέση της, αφού αφαιρεθεί το προστατευτικό καπάκι του σασί. Μόλις έθεσα σε λειτουργία τον V 80 SE και περίμενα περίπου 60 δευτερόλεπτα για να δώσει το 'ΟΚ' το LED εκκίνησης, ρύθμισα την πόλωση για κάθε λυχνία ισχύος ΚΤ-150, γνωρίζοντας ότι θα έπρεπε να τις ξαναρυθμίσω μετά από λίγη ώρα χρήσης. Αλλά έπειτα από αυτό το στάδιο, οι ρυθμίσεις-τιμές της πόλωσης παρέμειναν σταθερές κατά τη διάρκεια της ακρόασης μου.

Το σύστημα πόλωσης της Octave είναι ευφυές. Όταν έστρεψα το μικρό κουμπί επιλογέα λειτουργίας στη θέση Bias, τέσσερις στήλες LED εμφανίστηκαν στην κεντρική οθόνη ενδείξεων, μια στήλη ανά λυχνία ισχύος. Αρχίζοντας από την πρώτη, τρία επίσης LED σε κάθε στήλη φωτίζονται με κόκκινο, πράσινο και κίτρινο. Για τις KT150, τα LED κόκκινα και πράσινα πρέπει να είναι αναμμένα ταυτόχρονα, με τη ρύθμιση να επιτυγχάνεται εισάγοντας το κατσαβίδι 3 χιλ. (που βρίσκουμε στη συσκευασία του Octave) στη μικρή τρύπα κάτω από τη στήλη του LED της συγκεκριμένης λυχνίας και περιστρέφοντας δεξιόστροφα (για αύξηση του ρεύματος) μέχρι να εμφανιστούν και να παραμείνουν σταθερά τα επιθυμητά χρώματα. Εύκολο!

Προθέρμανση. Από το κουτί του και για τις πρώτες 20 ημέρες χρήσης, ο Octave Audio V 80 SE ήταν ο πιο "ακατάλληλος" ενισχυτής που είχα δοκιμάσει ποτέ: φωτεινός, προβεβλημένος στις μεσαίες και γενικά με εμφανή θέματα για το "αυτί". Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας σχεδόν συνεχούς χρήσης για να βρει τον ήχο του και να σταθεί στα "πόδια του" ο V 80 SE. Ποτέ δεν λάτρεψα πλήρως τον ήχο των λυχνιών ισχύος Tung-Sol KT150, αλλά μάθαινα να σεβαστώ αυτό που έκαναν πολύ καλά: υψηλές χωρίς θορύβους,  δυναμική και γεμάτη έκφραση των χαμηλών συχνοτήτων και ουδέτερο, καθαρό ήχο.

Αφού έχω ζήσει με τον ήχο ενός συστήματος αναφοράς, κάθε νέο προϊόν προς διερεύνηση πρέπει να ανταποκριθεί -ας πούμε- κοντά στο 'κέντρο' σε ένα ώριμο κοινό. Κάποιοι ακροατές θέλουν η φαντασία τους να εκτοξεύεται και να απελευθερώνεται από ένα ηχοσύνολο, κάποιοι αναζητούν συγκινήσεις, κάποιοι κυνηγούν αδίστακτα τις ακουστικές και μουσικές πληροφορίες, ενώ άλλοι ακούνε μόνο για τα μουσικά 'δρώμενα'. Και το "καρδιαγγειακό κέντρο" του ήχου χτυπά με διαφορετικό ρυθμό για κάθεναν!

Όταν ένα νέο προϊόν λοιπόν εισέρχεται στο αναφορικό μου σύστημα, ακούω πρώτα για τον τόνο, τη δυναμική, την υφή και -σε μικρότερο βαθμό- για την ανάλυση, την διάταξη των επιπέδων ή διαστάσεων σκηνής και το πόσο ξεκάθαρο αποδίδεται το περίγραμμα κάθε μουσικού οργάνου. Για εμένα, η αναπαραγωγή της μουσικής που με αγγίζει θετικά αφορά τελικά πρωτίστως το ηχόχρωμα, το "σχήμα" των μουσικών και τον τόνο. Μαζί, αυτά τα στοιχεία πυρπολούν τα συναισθήματά μου περισσότερο από την κρίσιμη ανάλυση ή τη δυναμική έκφραση. Θέλω να "νιώσω".

Ακροάσεις

Ένα από τα καλύτερα έργα του κοντραμπασίστα Dave Holland είναι το Triplicate (LP, ECM 1373), μουσική συνεδρία τρίο του 1988, μαζί με τον αλτοσαξοφωνίστα Steve Coleman και τον ντράμερ Jack DeJohnette. Ο Holland είναι πάντα σε άριστη κατάσταση, όπως και ο Coleman. Αλλά ο DeJohnette είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης. Το τρίο του Holland εξαιρείται εδώ στο "Take the Coltrane" του Duke Ellington, που ακούγεται σκοτεινό και βαρύ στα χαμηλά - ακριβώς εκεί όπου ο V 80 SE λαμβάνει άριστα. Δεν είχα ξανακούσει τον DeJohnette να ξεκινάει με τόση ένταση σε μια ηχογράφηση όπως τον άκουσα μέσω του ολοκληρωμένου Octave σε αυτό το κομμάτι. Τα τύμπανά του χτυπούσαν τις αισθήσεις μου, με εξαιρετικό βάθος, γενναιόδωρο 'βάρος' και δυναμικές των κύμβαλων. Ο Octave ήταν πολύ διαφανής σε αυτό το LP, αναπαράγωντας μια μεγάλη και εκτεταμμένη σκηνή, με ισχυρή απόδοση των χαμηλών συχνοτήτων από το μπάσο του DeJohnette και το διπλό μπάσο του Holland. Στα σόλο του, ο Holland με τον πλεκτό, τραχύ (δάχτυλα-στις-χορδές) φανκ ήχο του ήταν κινητικός και ξεχώριζε, εμπλέκοντας και οδηγόντας τον ακροατή σε βαθιά σύνδεση με την μουσική.

Το ηχογράφημα Red Garland's Red in Bluesville (LP, Prestige PRST-7157) προσφέρει τον μπασίστα Sam Jones και τον ντράμερ Art Taylor σε μια αισιόδοξη, δροσερή, hard-bop εξόρμηση. Ο Octave παρήγαγε ζωηρά τον ήχο από αυτόν τον δίσκο, η κινηματογραφική μουσικότητα του πλαισιώνεται σε ένα 'ηλιόλουστο διαφανές τοπίο'. Τα ακορντεόν του Garland αναδύθηκαν από την μίξη, ενώ το παιχνίδι με τα πινέλα του Taylor, αν και συνοπτικά διατυπωμένο, ακούστηκε μικρότερο σ από ό,τι το έχω ακούσει στο παρελθόν. Ωστόσο, ο Octave επέτρεψε στη σκηνή να κινηθεί και να 'διογκωθεί'. Ήμουν περισσότερο αφοσιωμένος στη μουσική παρά στο να την εξετάζω με ακουστικό μικροσκόπιο.

Στα ακούσματα του Red in Bluesville πρωτοέγινε αντιλυπτός ο πηγαίος χαρακτήρας του Octave στο πιάνο, τα τύμπανα καθώς και έγραψα σημειώσεις για τις υψηλές του (γενικές). Ενώ ο V 80 SE πάντοτε εισέβαλε στις πύλες των δυναμικών ακραίοτητων με ζωντάνια, χτύπημα και -συχνά- βαθιά έκταση στην απόδοση των μπάσων, σε ορισμένες ηχογραφήσεις οι υψηλές νότες του πιάνου και τα τύμπανα ακούστηκαν προς το 'σκληρό' και σε κορύφωση, σαν οι μετρητές VU του στουντίου ηχογράφησης να έκαναν κρούση στην κόκκινη ζώνη έντασης. Παρόλο που αυτό το χαρακτηριστικό εξαρτιόταν από την ηχογράφηση, ήταν συνεπές και επαναληπτικό. Τα κορυφώματα πάντως ήταν αγρεζάριστα, συνάμα χωρίς να χάνουν και την ζεστασιά τους.

Παρότι ο παραγωγός ηχολήπτης του Contemporary Records Roy DuNann δεν έχει ποτέ απολαύσει τα επίπεδα αναγνώρισης και σεβασμού που κέρδισε ο Rudy Van Gelder της Blue Note, ήταν εύκολα ίσος του Van Gelder: τα LPs του Contemporary ακούγονται συνεπώς φυσικά και οργανικά. Το Poll Winners Ride Again! (LP, Contemporary S-7556) απολαμβάνει παραστάσεις του κιθαρίστα Barney Kessel, του μπασίστα Ray Brown και του ντράμερ Shelly Manne.  Αυτό το άλμπουμ του 1958 επιβεβαίωσε και τα χαρακτηριστικά του Octave, από το υπέροχα ευάερο μπάσο του Manne μέχρι το όχι-τόσο-όμορφο, σκληρό ράιντ και χάιχατ. Η λεία και καθαρή κιθάρα του Kessel όπως και τα σόλο του Brown στο διπλό μπάσο οδηγήθηκαν με δυναμισμό και υποδειγματικό καθορισμό θέσεων/περιγραφής στα ηχεία.

Δίσκο με δίσκο, ο Octave επέδειξε απόλυτη, χειρουργική ανάλυση, πάντα όμως διατηρώντας την μουσικότητα. Ακόμη και σε LP που γνωρίζω καλά, όπως το "Soul Station" του Hank Mobley (LP, Blue Note/Music Matters Ltd. MMBST-84031), ο ενισχυτής αποκάλυψε εκπλήξεις. Ο Art Blakey, περήφανος πατέρας των Jazz Messengers, είναι εκρηκτικός στο καλύτερο του στο "Soul Station". Προς θαυμασμό μου, ακούω καθαρά τον ήχο ενός ραβδιού να πέφτει στα ανοίγματα του "This I Dig of You" - πρώτη φορά στα αυτιά μου, κάτι που αποδίδω στην ακρίβεια & καθαρότητα του Octave. Ωστόσο, ο V 80 SE έφτασε σε τόσο υψηλά επίπεδα ανάλυσης χωρίς ποτέ να ακούγεται υπερβολικά αναλυτικός. Παρόλο που τον επιθυμούσα περισσότερο κορεσμένο ηχοχρωματικά, ο Octave προσπάθησε να αντισταθμίσει αυτήν την έλλειψη με εξαιρετική έκταση και απόδοση των μπάσων αλλά και βάθος εικόνας, συνδυασμένα με ενέργεια και δυναμική πυγμή. Ακούγοντας συνεχώς με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα μουσικά προγράμματα, ο V 80 SE παρέμενε "ελαφρώς δροσερός" στις ψηλές συχνοτικές περιοχές.

Ο τελικός έλεγχος για την ικανότητα ενός μέλους ηχοσυνόλου να αναπαράγει βελούδινες φωνές και αέρινους ήχους είναι το "Like Someone in Love" της Ella Fitzgerald και της ορχήστρας του Frank DeVol (LP, Verve MGV-4004). Αν έχω δώσει την εντύπωση ότι στον V 80 SE έλειπε η μέγιστη κομψότητα όταν αυτό ήταν απαραίτητο, αυτό το LP με κάνει να αμφιβάλλω. Ο Octave αναδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο τον πλούτο φωνής και την άνεση ερμηνείας της Fitzgerald. Κάθε της φράση κρεμώδης και λεία! Αυτή η κριτική επιβεβαιώθηκε από μια νεαρή κυρία που λέγεται Τζούντι, η οποία κάποτε δούλευε σε ένα τοπικό κατάστημα high-end home audio στο Greenwich Village και γνωρίζει να ξεχωρίζει τα ηχεία της Wilson από της Dynaudio. "Η Έλλα ακούγεται σαν βούτυρο!" αναφώνησε η Τζούντι.

Ο V 80 SE απέδωσε πιστά το "Idlewild South" των Allman Brothers και τη φωνή του Gregg Allman με ψυχή. Το πέτυχε αυτό σε μικρότερο βαθμό με το "Tour de France" των Kraftwerk (LP, EMI 591708-1), το οποίο συνήθως χρησιμοποιώ ως ένα τεστ βασανιστηρίου μπάσων-synth-μπάσου σε πιο χορευτικό ύφος. Παράδοξο, μα ο Octave ελαττώνει εδώ το βαθύ 'πολεμικό' χαμηλό σε αυτό το άλμπουμ, κάνοντάς το να ακούγεται πιο ευγενικό και συνεκτικό. Ίσως άλλοι ενισχυτές έχουν μεταμορφώσει αυτόν τον δίσκο σε κάτι που δεν είναι, μάλλον ο V 80 SE είναι ο πιο σωστός 'δικαστής'.

Εξωτερική τροφοδοσία ενέργειας Super Black Box

Φορτωμένη με 12 μεγάλους EPCOS πυκνωτές, η εξωτερική αναβάθμιση τροφοδοσίας Super Black Box της Octave αυξάνει την χωρητικότητα στο τμήμα τροφοδοσίας του V 80 SE κατά τέσσερις φορές και πράγματι βελτιώνει σημαντικά τον ήχο του. Ένα κοντό καλώδιο συνδέει τον V 80 SE με το Super Black Box, το οποίο δεν απαιτεί δικό του, ξεχωριστό καλώδιο AC. Η αλλαγή ήταν αμέσως ακουστή και διόλου διακριτική! Παίζοντας το "Midnight Rider", άκουσα περισσότερη ατμόσφαιρα του στούντιο ηχογράφησης γύρω από τα όργανα και καλύτερο βάθος στη φωνή του Gregg Allman. Τα όργανα στο "The Poll Winners Ride Again!" αποδίδοντας με μεγαλύτερο σώμα και ο ήχος ήταν πιο εντυπωσιακός, γενικά. Κάποιες κατα περιπτώσεις εξοχές στις άνω συχνότητες, τώρα απουσίαζαν. Η σκηνή και τα άνω συχνοτικά άκρα αποδώθηκαν με ανώτερη ακόμη ομοιογένεια. Η επιλογή του Super Black Box σας δίνει ένα V 80 SE που ακούγεται αμέσως, στα σίγουρα συνολικά καλύτερος.

Συμπεράσματα

Ο Octave Audio V 80 SE είναι ένας ασυνήθιστος ολοκληρωμένος λαμπάτος push-pull ενισχυτής. Χτυπά δυνατά ! Ίσως και να είναι ο πιο διαφανής, ο πιο ουδέτερος που έχει δοκιμαστεί ποτέ στο σύστημά μου, στο Greenwich Village. Eίναι τόσο ευαίσθητος στην πηγή, που βρισκόμουν να ρυθμίζω την ένταση ξανά και ξανά, για κάθε δίσκο. Από τον V 80 SE έλειπε η ευρύτατη ηχοχρωματική παλέτα, η ζεστασιά και η απόδοση της υφής των μουσικών οργάνων κατα τον τρόπο που έχω μάθει να αγαπώ από τα Shindo seperates μου (προ & τελικούς λαμπάτους ενισχυτές), ενώ μερικές φορές μπορούσε να περάσει σκληρές 'επιθέσεις' στις ψηλές συχνότητες. Ωστόσο, ο Octave ξεχώρισε με ένα διαφορετικό ύφος. Τα τεράστια δυναμικά του αποθέματα (και ισχύος) δημιούργησαν αξιόπιστες παραστάσεις με εντυπωσιακό βάθος εικόνας. Όσο πιο δυνατά παίζει, τόσο πιο κυρίαρχος είναι ο ήχος του. Η απόδοση των μικροδυναμικών ήταν εξίσου καλή με των μακροδυναμικών του. Και μόλις οι λυχνίες KT150 έστρωσαν, απολάμβανα πολύ τον χρόνο παραμονής του V 80 SE στο 'Castle Micallef'. Δεδομένων των κατάλληλων λοιπών συνοδών (πηγών, καλωδίων & ηχείων) και ίσως πρόθυμου συντρόφου, προτείνεται ανεπιφύλακτα!

 
Τις δημιουργίες της OCTAVE AUDIO θα συναντήσετε & ακούσετε από κοντά στο Showroom της
Heaven Audio, στην οδό Κων/νου Παλαιολόγου 6, Ίλιον (131 21).