Luxman L-509Z Ολοκληρωμένος Ενισχυτής [ Δοκιμή ].

Μαϊ 07, 2025

Luxman L-509Z Ολοκληρωμένος Ενισχυτής.

[ απόδοση δοκιμής από το περιοδικό Hi-Fi+ , Μάρτιος 2025 ]

Η Luxman γιορτάζει φέτος τα εκατό της χρόνια ! Εξαιρετικό επίτευγμα που σίγουρα δικαιολογεί τη χρήση του επιθέτου «σεβαστή» στην περιγραφή της. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί αυτή η μάρκα έχει τέτοια μακροβιότητα — και είναι τόσο αγαπητή και σεβαστή μεταξύ των φίλων του ήχου σε όλο τον κόσμο — όταν προσφέρει προϊόντα όπως ο εξαιρετικός ολοκληρωμένος ενισχυτής Luxman L-509Z. Ιδιοκτήτης της ιαπωνικής μάρκας από το 2009 αναφέρεται η IAG (International Audio Group, Ltd) . Η IAG κατέχει επίσης και αρκετές ιδιαίτερα αξιόλογες βρετανικές μάρκες, όπως οι Mission, Wharfedale και Quad. Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλές από αυτές των οποίων η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Κίνα στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000, ο σχεδιασμός και η κατασκευή των προϊόντων Luxman παραμένουν στην Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας.

Μια σύντομη προσωπική παρένθεση: Η πρώτη μου επαφή με τη Luxman χρονολογείται πίσω στο 1981. Πιο πρόσφατα, άκουσα έναν προκάτοχο του L-509Z, τον L-509fSE, όταν εργαζόμουν σε ένα κατάστημα Home Audio στο Λονδίνο περίπου πριν από δέκα χρόνια. Τον θεώρησα απολαυστικό, αλλά δεν ταίριαζε στα μακροπρόθεσμα εμπορικά σχέδια του ιδιοκτήτη, οπότε δεν τον "προχωρήσαμε". Το γεγονός ότι αυτός ο ολοκληρωμένος ενισχυτής της Luxman ήταν ήδη καθιερωμένος για μια ολόκληρη και πλέον δεκαετία δείχνει τη σπανιότητα με την οποία κυκλοφορούν νέα μοντέλα από τον κατασκευαστή. Αυτό δεν οφείλεται -φυσικά- σε τεμπελιά· απλώς, δεν χρειάζεται να πειράξεις τα κλασικά μοντέλα. Όπως και να έχει, μόλις έμαθα ότι ένα νέο μοντέλο έρχεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, έσπευσα — μεταφορικά — να κατασκηνώσω στην πόρτα του αντιπροσώπου για να εξασφαλίσω εγκαίρως το αίτημα για την κριτική μου.

Κυριολεκτώντας...

Η δοκιμή ξεκίνησε με έναν ταχυμεταφορέα να γκρινιάζει κάτω από το βάρος των 30 (και πλέον) κιλών του πολύ μεγάλου κουτιού. Δεν φτιάχνω βίντεο αποσυσκευασίας, αλλά αν το έκανα, ο θεατής θα συμμεριζόταν την έκπληξή μου βλέποντας τον Luxman L-509Z τοποθετημένο μέσα σε τρία χάρτινα κουτιά, σαν ρώσικη κούκλα Matryoshka. Η ίδια η συσκευασία πρέπει να ζυγίζει τουλάχιστον 3 κιλά, αλλά αποτελεί προάγγελο της δέσμευσης της εταιρείας στην ποιότητα — κάτι που εξακολουθεί να αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των προϊόντων της Luxman. Είμαι εξοικειωμένος με τη μεταφορά βαριού ηχητικού εξοπλισμού, αλλά ο Luxman L-509Z αποδείχθηκε στα ανώτατα όρια αυτού που μπορεί να διαχειριστεί το καταπονημένο μου κορμί. Είναι μια από τις καλύτερα κατασκευασμένες αλλά και συσκευασμένες μονάδες που έχω συναντήσει ποτέ. Η ποιότητα κατασκευής είναι υπεράνω πάσης κριτικής. Αφού τοποθέτησα με ασφάλεια τον ολοκληρωμένο στο ράφι μου, εκεί όπου συνήθως βρίσκεται ο επίσης ολοκληρωμένος ενισχυτής με λυχνίες PrimaLuna EVO400, μπορούσα πλέον να εξετάσω τα πάντα με περισσότερες λεπτομέρειες. Το φινίρισμα (ασημί σασί) ήταν εξαιρετικό και η όψη από μπροστά εντυπωσιακή. Λατρεύω τη ρετρό αισθητική της όλης συσκευής, ιδίως το ζεύγος των μεγάλων μετρητών VU που δεσπόζουν στο κέντρο της πρόσοψης και δείχνουν σε πραγματικό χρόνο την έξοδο του ενισχυτή σε ντεσιμπέλ. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα ζεύγος LED που δείχνουν το τρέχον επίπεδο έντασης, επίσης σε dB.

Περιστροφικός Διακόπτης.

Στα αριστερά βρίσκεται ένας μεγάλος περιστροφικός διακόπτης για την επιλογή πηγής και ακριβώς από κάτω του ο κύριος διακόπτης on/off. Στην ίδια ευθεία υπάρχει και ένα μικρότερο κουμπί με την ένδειξη ‘Separate’, που επιτρέπει τη λειτουργία του προενισχυτή και του τελικού ενισχυτή ανεξάρτητα. Ακολουθεί μια σειρά από λεπτούς περιστροφικούς διακόπτες. Πρώτος είναι αυτός που αφορά το phono stage. Έχει τρεις θέσεις, για αντιστοίχιση με τους περισσότερους τύπους κεφαλών: κινητού μαγνήτη (MM), κινητού πηνίου με υψηλή έξοδο, και κινητού πηνίου με χαμηλή έξοδο. Ο δεύτερος είναι για την επιλογή ηχείων, με θέσεις επιλογής για δύο ζεύγη ηχείων, δίνοντας τη δυνατότητα ο ενισχυτής να οδηγήσει τα ζεύγη A ή B είτε A και B μαζί, ή να τα απενεργοποιήσει εντελώς. Οι επόμενοι τρεις είναι ρυθμιστές τόνου, που επιτρέπουν την ενίσχυση ή την αποκοπή συχνοτήτων στις χαμηλές (μπάσο), μεσαίες και υψηλές (πρίμα) περιοχές. Όταν οι ρυθμιστές βρίσκονται στο κέντρο, αποσυνδέονται από το ηχητικό σήμα. Ο τελευταίος από τους έξι διακόπτες ρυθμίζει την ισορροπία (balance) δεξιού και αριστερού ηχείου. Παραπέρα, υπάρχουν δύο μικρά κουμπιά. Το πρώτο ενεργοποιεί την είσοδο Line Direct και το δεύτερο είναι για τη σίγαση (Mute). Υπάρχουν δύο υποδοχές για ακουστικά, καλύπτοντας τους πιο δημοφιλείς τύπους βύσματος.

Αεραγωγοί.

Η επάνω επιφάνεια διαθέτει ούτε λίγο ούτε πολύ 14 αεραγωγούς σε κάθε πλευρά και αναδεικνύει το πανέμορφο φινίρισμα του περιβλήματος. Βλέποντας το πίσω μέρος, η ποιότητα κατασκευής παραμένει εξαιρετική, με όλες τις υποδοχές να δείχνουν στιβαρές. Τίποτα δεν είναι δεύτερης ποιότητας εδώ. Από τα αριστερά, συναντάμε ένα ζεύγος υποδοχών RCA με μία γείωση για σύνδεση με πικάπ και στη συνέχεια τέσσερα ζεύγη εισόδων RCA με την ένδειξη Line 1–4. Στην επόμενη ομάδα υπάρχουν τρεις είσοδοι RCA με την ένδειξη Pre-Out 1, Pre-Out 2 (έξοδος προενισχυτή) και Main In. Στη συνέχεια υπάρχουν δύο balanced είσοδοι XLR, καθεμία με διακόπτη αντιστροφής φάσης — χρήσιμο για συσκευές που είναι συνδεδεμένες ή λειτουργούν με αντεστραμμένη φάση.

Οι δύο τελευταίες είσοδοι προορίζονται για την ενσωμάτωση του L-509Z σε σύστημα αυτοματισμού κατοικίας, στην περίπτωση που επιθυμείτε να τον χρησιμοποιήσετε και με αυτόν τον τρόπο. Το κάτω μισό του πίσω πάνελ φιλοξενεί δύο ζεύγη ακροδεκτών σύνδεσης για ηχεία, επιτρέποντας τη σύνδεση δύο ζευγών ηχείων, εφόσον επιθυμείτε. Αυτά μπορούν να λειτουργούν είτε ξεχωριστά είτε ταυτόχρονα· στην τελευταία περίπτωση, όμως, πρέπει να προσέξετε ώστε η συνολική εμπέδηση να είναι κατάλληλη για τον ενισχυτή. Όλα αυτά εξηγούνται αναλυτικά στο εγχειρίδιο χρήσης που συνοδεύει τη συσκευή. Υπάρχει επίσης η είσοδος IEC για τη σύνδεση ρεύματος, χωρίς όμως ξεχωριστό διακόπτη on/off. Ακόμα και η κάτω πλευρά του L-509Z αξίζει αναφοράς, καθώς είναι εξοπλισμένη με κυλινδρικά πόδια από χυτοσίδηρο, που σίγουρα συμβάλλουν σημαντικά στο συνολικό βάρος της συσκευής. Μια σύντομη αναφορά αξίζει και το τηλεχειριστήριο. Είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο, αν και το πορτάκι της μπαταρίας είναι λίγο παράταιρο, όντας πλαστικό. Το τηλεχειριστήριο επιτρέπει την επιλογή πηγής, τη ρύθμιση της έντασης και τη σίγαση, ενώ είναι επίσης συμβατό με οποιοδήποτε CD player της Luxman που έχει κυκλοφορήσει από το 1996 και μετά.

Τεχνολογία.

Μπορείτε να επισκεφθείτε τον εξαιρετικό ιστότοπο της Luxman και να διαβάσετε για όλα τα τεχνολογικά "θαύματα" που βρίσκονται μέσα σε αυτό το κομψό αλλά στιβαρό σασί. Η Luxman αποκαλεί την αρχιτεκτονική σχεδίασης ως «ξεχωριστά κυκλώματα σε ένα ενιαίο σασί», με τα τμήματα του προενισχυτή και του τελικού να χρησιμοποιούν το LIFES 1.0 (Luxman Integrated Feedback Engine System), το οποίο βασίζεται σε έρευνα που ξεκίνησε το 2021 για τον κορυφαίο τελικό ενισχυτή της εταιρείας, τον M-10X. Οι επίσημες προδιαγραφές ισχύος για τον L-509Z είναι 120W ανά κανάλι στα 8 Ohm και 220W ανά κανάλι στα 4 Ohm. Για τις ανάγκες της δοκιμής, χρησιμοποίησα τα ηχεία μου Harbeth Compact 7 ESXD, τα οποία έχουν εμπέδηση 6 Ohm σε ολόκληρο το φάσμα συχνοτήτων τους και αποδείχθηκαν εξαιρετικά ταιριαστά με τον Luxman.

Ο ρυθμιστής έντασης είναι ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα μηχανολογίας & τεχνολογίας, καθώς ενσωματώνει το σύστημα LECUA-EX (Luxman Electronically Controlled Ultimate Attenuator – Excellent eXperience). Αυτό προσφέρει στον χρήστη 88 βήματα ρύθμισης, από 0dB έως 87dB. Το ποτενσιόμετρο έχει πολύ καλή αίσθηση βάρους/κίνησης και ποιότητας, αλλά το τηλεχειριστήριο επιτρέπει επίσης ακριβή-άνετη ρύθμιση της έντασης και έτσι χρησιμοποιήθηκε σε αυτή τη δοκιμή μετά την αρχική ρύθμιση. Για τις ανάγκες της δοκιμής, συνέδεσα το Linn Sondek LP12 πικάπ μου, το οποίο έχει ανακατασκευαστεί κυρίως με εξαρτήματα της Tangerine Audio και στο οποίο έχει τοποθετηθεί ο βραχίονας Ittok — που θα παραμείνει εκεί και στο μέλλον — με την εξαιρετική κεφαλή κινητού μαγνήτη Vertere Dark Sabre, στην είσοδο phono. Το Yamaha CD-S3000 συνδέθηκε στην είσοδο RCA Line 1 και χρησιμοποιήθηκε επίσης ως DAC για το streamer AURALiC ARIES Mini, το οποίο έχει αναβαθμιστεί με διάφορα προϊόντα της Network Acoustics και για τον ήχο της τηλεόρασης μας.

Ακούγοντας τον L-509Z.

Όπως συνηθίζω, άφησα στον Luxman λίγο χρόνο να "εγκατασταθεί" στο νέο του περιβάλλον μετά την πρώτη ρύθμισή του. Κάνοντας streaming από την υπηρεσία Qobuz, ξεκίνησα με το άλμπουμ της Cara Dillon Coming Home (2024), στο οποίο επιστρέφω συχνά τις τελευταίες εβδομάδες. Δεν γνώριζα την καλλιτέχνιδα μέχρι που ένα από τα κομμάτια της έπαιξε σε μια επίσκεψή μου σε εργοστάσιο Βρετανού κατασκευαστή ηχείων. Η Βορειοϊρλανδή τραγουδοποιός έχει μια από τις πιο όμορφες φωνές που έχω ακούσει. Στο υπέροχο αυτό άλμπουμ τη χρησιμοποιεί τόσο στο τραγούδι όσο και στον λόγο, μεταφέροντας στίχους με συναισθηματικό βάθος, πλαισιωμένους από λιτή αλλά άψογη ενορχήστρωση από τον σύζυγό της, Sam Lakeman. Όνομα που ίσως σας φαίνεται οικείο, καθώς είναι αδερφός του καταξιωμένου folk μουσικού Seth Lakeman. Αυτό για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένος, ήταν η μεγαλειώδης μουσική σκηνή που δημιούργησε ο L-509Z μπροστά μου. Οι λέξεις «ολογραφική» και «τρισδιάστατη» χρησιμοποιούνται συχνά και ίσως χάνουν τη δύναμή τους, αλλά εδώ είναι απολύτως κατάλληλες. Η Cara Dillon βρισκόταν κυριολεκτικά στο δωμάτιο μαζί μου, πολύ μπροστά από το πλαίσιο των Harbeth, με τη λεπτή και αιθέρια φωνή της να αιχμαλωτίζει την προσοχή, ενώ τα συνοδευτικά όργανα απλώνονταν γύρω και πίσω της. Κάθε μικρή λεπτομέρεια που καταγράφηκε στο στούντιο είχε τη δική της θέση στη μίξη. Για τους λάτρεις της λεπτομέρειας, ο L-509Z είναι ιδανική επιλογή, αλλά αυτό είναι μόνο μία από τις πολλές θετικές πλευρές του.

Η πρώτη εντύπωση μετράει.

Η μητέρα μου, που ήταν εξπέρ στο να μοιράζεται σύντομες και σοφές αλήθειες, συνήθιζε να λέει: «Δεν μπορείς να αναιρέσεις μια πρώτη εντύπωση». Και ήμουν ενθουσιασμένος που ο L-509Z δημιούργησε μια βαθιά, διαρκή και εξαιρετικά θετική εντύπωση σε μένα. Κατά τη σύντομη αλλά έντονη συμβίωσή μου με αυτή την καταπληκτική συσκευή στο σύστημά μου, της "έδωσα" ένα πολύ ευρύ φάσμα ακουσμάτων: ροκ, ποπ, τζαζ, ηλεκτρονική μουσική, folk, κλασική μουσική (τόσο μεγάλης όσο και μικρής κλίμακας), ακόμα και προγράμματα τηλεόρασης και τίποτα δεν την αποδιοργάνωσε. Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ για πάνω από μισό αιώνα, η πρώτη UK έκδοση του Who’s Next των The Who, "εισέβαλε" στο δωμάτιο με όλα του τα στοιχεία αναλλοίωτα. Παρ’ όλη την προσοχή στη λεπτομέρεια, ποτέ δεν χάθηκε η μουσικότητα. Όσο «απτά» κι αν ήταν όλα, τίποτα δεν φαινόταν ως υπερβολικό.

Αυτό που ξέρει καλά ο L-509Z είναι να δίνει ζωή σε κάθε μουσική. Αναδεικνύει τη δύναμη των ήσυχων περασμάτων, ενώ μπορεί να αποδώσει τις κορυφώσεις με πάθος χωρίς ποτέ να γίνεται κουραστικός. Το τελευταίο κομμάτι του Who’s Next είναι, όπως πολλοί γνωρίζετε, το Won’t Get Fooled Again. Είχα την τύχη να βρίσκομαι στο κοινό στο γήπεδο κρίκετ του Oval, τον Σεπτέμβριο του 1971, όταν οι The Who ήταν το βασικό όνομα σε ένα ημερήσιο φεστιβάλ με λονδρέζικα συγκροτήματα. Εκείνη η εκτέλεση του Won’t Get Fooled Again ήταν απίστευτη. Η μπάντα έπαιζε και τραγουδούσε στο απόγειο των δυνατοτήτων της και ολόκληρο το κοινό ήταν όρθιο. Αυτό το συναίσθημα αναπαράχθηκε πλήρως στο σαλόνι μας, με εμένα να ανεβάζω την ένταση σε αντικοινωνικά επίπεδα.

Ευτυχής επιβεβαίωση.

Στη συνέχεια, πέρασα στην αναπαραγωγή βινυλίου και είμαι χαρούμενος που μπορώ να επιβεβαιώσω ότι η σχεδιαστική ομάδα της Luxman έβαλε ψυχή αλλά και ...μυαλό και σε αυτό το κομμάτι. Πρώτος δίσκος που τοποθέτησα στο πικάπ Linn LP12 μου ήταν το Congo Funk!, το οποίο περιγράφει το περιεχόμενό του στο εξώφυλλο ως: «Ηχητική παραφροσύνη από τις όχθες του μεγάλου ποταμού Κονγκό. Κινσάσα/Μπραζαβίλ 1969–1982». Δύο δίσκοι μαύρου βινυλίου εξ ολοκλήρου αναλογικής ηχογράφησης, που αποτυπώνουν πλήθος μουσικών της Δυτικής Αφρικής, των οποίων η χαρούμενη ερμηνεία είναι εγγυημένη για να διώξει ακόμη και τη χειρότερη διάθεση. Η αίσθηση ότι αυτοί οι μουσικοί μεταφέρθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να παίξουν ζωντανά στο σαλόνι μου ήταν ένα από τα αποκορύφωματα της εμπειρίας μου με αυτόν τον εξαιρετικό ενισχυτή. Μια άποψη που βλέπω να επαναλαμβάνεται κατά καιρούς είναι ότι τα ηχεία της Harbeth συγκαταλέγονται ανάμεσα στα "κάπως βαρετά" ή ξεπερασμένα. Ως κάτοχος Harbeth για πάνω από μία δεκαετία, ξέρω καλά ότι τέτοιες απόψεις προέρχονται μόνο από ανθρώπους που δεν τα έχουν ακούσει ποτέ, στην πραγματικότητα. Αν τα συνδυάσεις με έναν καλό ενισχυτή, αποδίδουν υπέροχα, όπως συμβαίνει καθημερινά σε μένα. Αν όμως τα συνδυάσεις με έναν εξαιρετικό ενισχυτή, τότε η περιγραφή "βαρετά και ξεπερασμένα" αποκαλύπτεται ως λανθασμένη.

Εξαιρετικά!

Τα ηχεία Compact 7 ακούστηκαν εκπληκτικά όταν τα οδήγησε ο Luxman και κατάφεραν εκείνο το «κόλπο εξαφάνισης» που μόνο τα καλύτερα ηχεία καταφέρνουν σε ένα σωστά τοποθετημένο και επιλεγμένο σύστημα. Η σκηνή φαινόταν να εκτείνεται από τοίχο σε τοίχο, με ανάλογο ύψος και βάθος. Αυτό συνέβαινε είτε η ένταση ήταν χαμηλά, είτε έφτανε σε επίπεδα που έκαναν τα παράθυρα να τρίζουν! Οι σχεδιαστές του L-509Z προφανώς πέρασαν πολλές ώρες δουλεύοντας πάνω στη "φωνή" (voicing) του ενισχυτή, σε τέτοιο βαθμό που οι EQ συχνοτικοί ρυθμιστές ήταν ουσιαστικά περιττοί σε κάθε δίσκο που έπαιξα. Ωστόσο, από περιέργεια — και επειδή ίσως θέλετε να το ξέρετε — πέρασα ένα απόγευμα "παίζοντας" με αυτούς, και ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ξεκίνησα με ένα αγαπημένο άλμπουμ από τη μικρή αλλά αυξανόμενη συλλογή μου με δίσκους τζαζ: Bass On Top από το Paul Chambers Quartet. Ο Chambers ήταν τότε μπασίστας στο συγκρότημα του Miles Davis, αλλά μια μέρα του Ιουλίου του 1957 πήγε στο στούντιο του Rudy van Gelder στο Hackensack του Νιου Τζέρσεϊ μαζί με τρεις φίλους... και ηχογράφησε τον δίσκο.

Μια μόνο ημέρα...

Μέσα σε μία και μόνο ημέρα, αυτή η εξαιρετικά ταλαντούχα ομάδα (Kenny Burrell στην κιθάρα, Hank Jones στο πιάνο, Art Taylor στα τύμπανα και ο Paul Chambers στο κοντραμπάσο) ηχογράφησε επτά κομμάτια — πάνω από 40 λεπτά μουσικής — που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως mainstream τζαζ. Χρησιμοποιώντας τους τονικούς EQ ρυθμιστές του Luxman, μπορούσα να ενισχύσω ή να μειώσω τη θέση κάθε οργάνου μέσα στο ηχητικό τοπίο, όχι υπερβολικά αλλά με διακριτικό τρόπο. Οι ικανότητες παραγωγής του κ. van Gelder ήταν τέτοιες ώστε πέτυχε την τέλεια ισορροπία στο στούντιο, αλλά ήταν διασκεδαστικό να δω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο. Περιττό να πω ότι δεν τα κατάφερα. Αν έχετε κάποιες ηχογραφήσεις που δεν είναι και τόσο ποιοτικές, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο να χρησιμοποιήσετε τους τονικούς ρυθμιστές, αλλά διαφορετικά, θα τους χαρακτήριζα ως ένα ευχάριστο πρόσθετο και όχι κάτι απαραίτητο.

Ήχος από τηλεόραση.

Ο ήχος από την τηλεόραση ήταν πάντα καθαρός και, για ακόμη μια φορά, η ευρεία ηχητική σκηνή λειτουργούσε εξαιρετικά. Παρακολουθήσαμε την Blu-ray κόπια του Top Gun: Maverick (όχι και πολύ υψηλού επιπέδου, το ξέρω, αλλά πολύ διασκεδαστικό), και τα F18 με πλήρη ισχύ ακουγόντουσαν συναρπαστικά, ενώ οι διάλογοι και το soundtrack πραγματικά «ζωντάνεψαν» μέσα από αυτό το "απλό" σύστημα αναπαραγωγής δύο καναλιών.

Ακουστικά.

Τέλος, δοκίμασα και τις δύο υποδοχές για ακουστικά. Το εγχειρίδιο χρήσης υπενθυμίζει να γυρίζουμε τον επιλογέα ηχείων στη θέση "Off" πριν χρησιμοποιήσουμε ακουστικά, οπότε αυτό ήταν το πρώτο μου βήμα. Σύνδεσα τα κλειστού τύπου ακουστικά μου Audioquest Nighthawk στη μεγαλύτερη από τις δύο υποδοχές και προγραμμάτισα μερικά SACD να αναπαραχθούν μέσω του Yamaha cd-player. Πρώτο στη σειρά ήταν το άλμπουμ Let It Bleed των Rolling Stones από το 1969. Οι λάτρεις του συγκροτήματος θα θυμούνται ότι το εσωτερικό του δίσκου περιείχε την οδηγία «αυτός ο δίσκος πρέπει να παίζεται δυνατά» και αυτό αναπαράγεται πιστά στο εξώφυλλο της DSD έκδοσης. Θα ήταν αγένεια να μην συμμορφωθώ, οπότε μόλις ξεκίνησε το Gimme Shelter, βρήκα μια ένταση που ήταν δυνατή χωρίς να γίνεται άβολη, για να ζήσω την εμπειρία "in-your-head " που μόνο τα ακουστικά προσφέρουν. Ο Luxman έφερε το συγκρότημα και πάλι, ζωντανά μπροστά μου.

Για να δοκιμάσω τη δεύτερη και μικρότερη υποδοχή ακουστικών, χρησιμοποίησα ένα ζευγάρι της Sivga και για αυτά έβαλα να παίξει το αγαπημένο μου Interludes της Lyn Stanley. Η κυρία Stanley είναι απόλυτα σχολαστική με την ποιότητα ήχου. Σε αυτή την ηχογράφηση του 2015 είχε στη διάθεσή της την αφρόκρεμα της μουσικής σκηνής του Λος Άντζελες ως συνοδούς, με αποτέλεσμα ένα άλμπουμ όπου η υπέροχη φωνή της βρίσκεται στο επίκεντρο, αλλά κάθε μουσικός έχει τον δικό του χώρο ερμηνείας. Ο Luxman με μετέφερε στο στούντιο μαζί τους, δημιουργώντας μια αίσθηση οικειότητας και συμμετοχής στον ακροατή. Θέλει θάρρος για μια τζαζ τραγουδίστρια να καταπιαστεί με το Whole Lotta Love των Led Zeppelin, αλλά η κυρία Stanley τα καταφέρνει με μεγάλη χάρη. Εδώ ήμασταν σε "ανατριχιαστικό" έδαφος, με την καλή έννοια.

Τελικές σκέψεις.

Ο σύντομος χρόνος που πέρασα με τον ολοκληρωμένο Luxman L-509Z μου άφησε ανεξίτηλες εντυπώσεις. Είναι ένας «γίγαντας», αλλά κάθε ουγγιά, κάθε γραμμάριο από το βάρος του μεταφράζεται σε εξαιρετική απόδοση. Ένας συνάδελφος που ήξερε ότι τον είχα υπό δοκιμή με ρώτησε αν τον βρήκα "λαμπρό", όπως είχε διαβάσει ότι ανέφεραν άλλοι. Δυστυχώς για εκείνους, διαφωνώ. Κατά τη γνώμη μου, οι σχεδιαστές του L-509Z έχουν δημιουργήσει έναν εντυπωσιακό ολοκληρωμένο ενισχυτή αναφοράς. Η "φωνή του" είναι άψογη, με εκπληκτική ανάλυση χωρίς την παραμικρή θυσία στη μουσικότητα. Μπορούσα να απολαύσω ηχογραφήσεις όπως μόνο οι καλύτεροι ενισχυτές το επιτρέπουν. Ταυτόχρονα, ανέδειξε στο έπακρο τις πηγές και τα ηχεία μου, κάνοντάς με να εκτιμήσω πλήρως πόσο καλό είναι το σύστημά μου. Έχω ήδη αναφερθεί στην ποιότητα κατασκευής, αλλά αξίζει να το επαναλάβω: ο L-509Z είναι κατασκευασμένος για να προσφέρει μια ζωή γεμάτη μουσική απόλαυση. Θεός φυλάξοι αν συμβεί ποτέ, αλλά θα τον έβαζα στη λίστα με τα λίγα αντικείμενα που θα επιβίωναν από μια πυρηνική καταστροφή (υπό την προϋπόθεση ότι θα ήταν απενεργοποιημένος τη στιγμή της έκρηξης – αλλιώς το EMP θα κατέστρεφε τα κυκλώματα!). Ως «λάτρης της πολυθρόνας», πρέπει να επαινέσω και το τηλεχειριστήριο του Luxman: είναι άνετο στο χέρι, εύκολο στη χρήση, με κουμπιά που αναγράφουν ξεκάθαρα κάθε λειτουργία τους και αρκετά αραιά ώστε να αποφεύγονται τα λάθη.

Flagship !

Ως ολοκληρωμένος ενισχυτής-ναυαρχίδα, ο Luxman L-509Z πρέπει να θεωρείται ένα μεγάλο επίτευγμα για τους σχεδιαστές και μηχανικούς που τον δημιούργησαν. Είναι αναμφίβολα μια αναλογική συσκευή σε έναν ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο και είναι η καλύτερη για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Αν είχα τα χρήματα, θα τον έβαζα στο σύστημά μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα τον συνέδεα με μια από τις κορυφαίες SACD/DAC μονάδες της Luxman και πιστεύω ότι όλοι θα ζούσαμε ευτυχισμένοι για πάντα. Είναι ακριβός; Ναι. Όμως ξεπερνά σε απόδοση οποιοδήποτε συνδυασμό προενισχυτή και τελικού ενισχυτή θυμάμαι σε αντίστοιχη τιμή. Και σε μια εποχή που μπορείς να πας στο κατάστημα του πρώην εργοδότη μου στο Λονδίνο και να δώσεις όσο κοστίζει ένα καλό σπίτι στην περιοχή μου για ένα high-end audio σύστημα, ο Luxman L-509Z πράγματι έχει εξαιρετική αξία.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά :

Τύπος: Oλοκληρωμένος Ενισχυτής Solid-State.

Ισχύς εξόδου: 120W ανά κανάλι (8Ω), 220W ανά κανάλι (4Ω)

Ευαισθησία/Αντίσταση εισόδου:

Phono (MM): 2.5mV / 47kΩ

Phono (MC-H): 0.3mV / 100Ω

Phono (MC-L): 0.1mV / 40Ω

Line: 180mV / 47kΩ

Ισορροπημένη γραμμή (Balanced line): 180mV / 79kΩ

Κύρια είσοδος (Main In): 1.1V / 47kΩ

Τάση εξόδου: Προενίσχυση (Pre Out): 1V

Απόκριση συχνότητας:

Phono: 20Hz–20kHz (±0.5dB)

Line: 20Hz–100kHz (εντός -3dB)

Ολική Αρμονική Παραμόρφωση (THD):

0.007% ή λιγότερο (8Ω, 1kHz)